Şimdiye kadar batıya seyahatlerimde uçağa binmedim, kendi arabamı kullandım. Ne buralara gelirken, ne de buradan giderken içimden Erzurum - Erzincan - Sivas yolunu kullanmak gelmedi.
Bir an önce kendimi denizin, Karadeniz'in kollarına atmalıydım, öyle de yaptım. Cankurtaran Geçidini de aşınca Hopa ve mavi-yeşil sular göz kırpıyor insana.
"İşte denizim!" diyorum, kavşaktan Rize'ye doğru dönerken, ruh halimin bile değiştiğini hissederek.
Samsun'a kadar bana eşlik ediyor, yoldaş oluyor; sonrasında ise İstanbul'a kadar gizlice takip ediyor beni Ilgaz ve Köroğlu Dağlarının ardından.
O benim denizim, Karadeniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder